کلاریترومایسین چیست؟
کلاریترومایسین یک آنتی بیوتیک با طیف گسترده ضد میکروبی است.
کلاریترومایسین برای عفونت های تنفسی استفاده می شود و یا ممکن است همراه با داروهای دیگر برای درمان میکروب معده (هلیکوباکتر) استفاده شود. کلاریترومایسین ممکن است به عنوان داروی پیشگیری کننده از بعضی عفونت ها استفاده شود. این دارو جزء گروهی از آنتی بیوتیک ها با عنوان ماکرولیدها طبقه بندی می شود سایر داروهای این دسته مانند: اریترومایسین و آزیترومایسین هستند. این داروها مانع از تکثیر باکتری ها می شوند و به همین دلیل به این آنتی بیوتیک ها باکتریوستاتیک می گویند.
توصیه های دارویی
-کلاریترومایسین بر روی ویروس ها بی تاثیر است بنابراین برای سرماخوردگی ویروسی نباید این دارو مصرف شود چون مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها منجر به مقاومت میکروبی می شود که عواقب خطرناکی برای جامعه خواهد داشت.
-دوره درمان تجویز شده توسط پزشک را تکمیل کنید حتی اگر علائم بیماری از بین رفته باشد. در صورت عدم تکمیل دوره درمان ممکن است عفونت پس از چند روز با قدرت بیشتر برگشت کند.
عوارض جانبی کلاریترومایسین
اسهال، تهوع و استفراغ، سردرد ممکن است با مصرف این دارو ایجاد شود.
در صورت بروز علائمی مانند دوبینی، خستگی مفرط، تغییرات خلقی، دردهای شدید معده، ادرار تیره، زردی چشم یا پوست دارو را قطع و به پزشک اطلاع دهید.
Reference: www.webmd.com
اطلاعات تخصصی
موارد مصرف کلاریترومایسین
این دارو در درمان عفونت های مجاری تنفسی، عفونت های خفیف تا متوسط پوست و بافت های نرم، التهاب گوش میانی و ریشه کنی هلیکوپترپیلوری مصرف می شود.
مکانیسم اثر کلاریترومایسین
کلاریترومایسین مانند سایر ماکرولیدها سنتز پروتئین وابسته به RNA در مرحله افزایش طول زنجیره را مهار می کند؛ به زیرواحد 50S ریبوزومی متصل می شود که باعث مهار ترانس پپتیداسیون می شود.
فارماکوکینتیک کلاریترومایسین
کلاریترومایسین در اسید معده پایدار است. زیست دستیابی کلاریترومایسین فقط حدود 37 درصد و حداکثر مقدار سرمی حاصل از آن ۴ دهم میلی گرم در لیتر است
عوارض جانبی کلاریترومایسین
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، بی خوابی
پوستی: راش پوستی
گوارشی: اختلال چشایی، استفراغ، اسهال، تهوع، درد شکمی، سوء هاضمه
هماتولوژی و انکولوژی: طولانی شدن زمان پروترومبین (PT)
کبدی: اختلال عملکرد کبدی
ازدیاد حساسیت: واکنش شبه آنافیلاکسی
عفونی: کاندیدیاز (ازجمله دهانی)
کلیوی: افزایش BUN
تداخلات دارویی کلاریترومایسین
مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP3A4
- مهارکننده CYP2C9 (ضعیف)
- مهارکننده CYP3A4 (قوی)
- مهارکننده OATP1B1 (متوسط)
- مهارکننده P-gp (متوسط)
- تحت تاثیر تاخیر در تخلیه ی معده
- تغییر در فلور نرمال دستگاه گوارش
- اختلال در پاسخ ایمنی در مقابل عوامل باکتریایی
- افزایش فاصله QT (شناخته‌شده)
تداخلات رده X (پرهیز):
آبامتاپیر، آکالابروتینیب، آدو تراستوزومب امتانسین، آلفوزوسین، اپرپیتانت، آستمیزول، آسوناپرویر، آوانافیل، آواپریتینیب، بارنیدیپین، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، بیلاستین، بلونانسرین، بوسوتینیب، بروموکریپتین، بودزوناید (سیستمیک)، واکسن وبا، سیزاپراید، کوبیمتینیب، کانیواپتان، دابرافنیب، داپوکستین، دی هیدرو ارگوتامین، دمپریدون، دوکسوروبیسین (متداول)، دروندارون، الاگولیکس، الاگولیکس/ استرادیول/ نوراتیندرون، التریپتان، انترکتینیب، اپلرنون، ارگوتامین، اورولیموس، فکسینیدازول، فلیبانسرین، فلوتیکازون (نازال)، فوس اپرپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، گرازوپرویر، هالوفانترین، ایبروتینیب، ایدلالیسیب، فرآورده‌های ایرینوتکان، ایزاووکونازونیوم سولفات، ایوابرادین، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لومیتاپید، لوپیناویر، لوواستاتین، لوماتپرون، لوراسیدون، ماسیتنتان، میزولاستین، نالوکسگل، نراتینیب، نیمودیپین، نیسولدیپین، پازوپانیب، پیموزاید، پوساکونازول، عوامل طولانی کننده QT (بیشترین خطر)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (خطر متوسط)، رادوتینیب، رانولازین، مخمر برنج قرمز، رگورافنیب، روفناسین، ریمگپنت، روپاتادین، سالمترول، ساکویناویر، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سونیدگیب، سوورکسانت، تامسولوسین، تازمتوستات، ترفنادین، تیکاگرلور، تولواپتان، توپوتکان، ترابکتدین، تریازولام، آبروگپنت، یودنافیل، اولی‌پریستال، وین کریستین (لیپوزومال)، وینفلونین، ووراپاکسار، وکسیلاپرویر
کاهش اثرات داروها توسط کلاریترومایسین:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، واکسن وبا، دوکسرکلسیفرول، ایفوسفامید، لاکتوباسیلوس و استریول، سینکالید، سدیم پیکوسولفات، تیوتپا، تیکاگرلور، واکسن حصبه، زیدوودین
کاهش اثرات کلاریترومایسین توسط داروها:
آتازاناویر، بوسنتان، کاربامازپین، القاکننده‌های متوسط و قوی CYP3A4، دفراسیروکس، افاویرنز، انزالوتامید، لوپیناویر، میتوتان، ریتوناویر، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب
افزایش اثرات داروها توسط کلاریترومایسین:
آبماسیکلیب، آکالابروتینیب، آدو تراستوزومب امتانسین، آفاتینیب، آلفوزوسین، آلیسکایرن، آلی ترتینوئین (سیستمیک)، آلموتریپتان، آلوسترون، آلپرازولام، داروهای ضد سرطان (آلکالوئیدهای وینکا)، آپیکسابان، اپرپیتانت، آریپیپرازول، آریپیپرازول لاروکسیل، آستمیزول، آسوناپرویر، آتورواستاتین، آوانافیل، آواپریتینیب، آکسیتینیب، بارنیدیپین، بنپریدول، بنزهیدروکدون، بتامتازون (چشمی)، بتریکسابان، بیکتگراویر، بیلاستین، بلونانسرین، بورتزومیب، بوسنتان، بوسوتینیب، برنتوکسی‌مب ودوتین، برکسی پیپرازول، بریگاتینیب، برینزولامید، بروموکریپتین، بودزوناید (نازال، استنشاقی دهانی، سیستمیک، موضعی)، بوپرنورفین، بوسپیرون، کابازیتاکسل، کابرگولین، کابوزاتینیب، کلسیفدیول، بلاک کننده‌های کانال کلسیمی، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کپماتینیب، کاربامازپین، گلیکوزیدهای قلبی، کاریپرازین، سلیپرولول، سریتینیب، سیلوستازول، سیناکلست، سیزاپراید، سیتالوپرام، کوبیسیستات، کوبیمتینیب، کدئین، کلشی سین، کانیواپتان، کوپانلیسیب، کورتیکواستروئیدها (استنشاقی دهانی، سیستمیک)، کریزوتینیب، سیکلوسپورین (سیستمیک)، القاکننده‌های قوی CYP3A4، سوبستراهای CYP3A4 (خطر بالا با مهارکننده‌ها)، دابیگاتران اتکسیلات، دابرافنیب، داکلاتاسویر، داپوکستین، داریفناسین، دارولوتامید، داساتینیب، دفلازاکورت، دگزامتازون (چشمی)، دینوژست، دی هیدرو ارگوتامین، دسه تاکسل، دمپریدون، دوکسوروبیسین (متداول)، درونابینول، دروندارون، دروسپیرنون، دوتاستراید، دولیسیب، ادوکسابان، الاگولیکس، الاگولیکس/ استرادیول/ نوراتیندرون، التریپتان، الکساکافتور، تزاکافتور و ایواکافتور، الیگلوستات، الوکسادولین، انکورافنیب، انفورتومب ودوتین، انترکتینیب، اپلرنون، فدراتینیب، فنتانیل، فسوترودین، فلیبانسرین، فلوکستین، فلوتیکازون (نازال، استنشاقی دهانی)، فوس اپرپیتانت، فوستاماتینیب، گالانتامین، جفیتینیب، گیلتریتینیب، گلاسدگیب، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گلی‌پیزاید، گلی‌بوراید، گرازوپرویر، گوانفاسین، هالوفانترین، هیدروکدون، ایبروتینیب، ایلوپریدون، ایماتینیب، ایمیدافناسین، فرآورده‌های ایرینوتکان، ایزاووکونازونیوم سولفات، ایسترادفیلین، ایوابرادین، ایواکافتور، ایکسابپیلون، لاپاتینیب، لاروترکتینیب، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لووبوپیواکائین، لوومیلناسیپران، لومیتاپید، لوپیناویر، لورلاتینیب، لوواستاتین، لوماتپرون، لومفانترین، لوراسیدون، لربینکتدین، ماسیتنتان، مانیدیپین، ماراویروک، مدروکسی پروژسترون، مپریدین، متیل پردنیزولون، میدازولام، میدوستورین، میفپریستون، میرودنافیل، میرتازاپین، میزولاستین، مورفین (سیستمیک)، نادولول، نالدمدین، نالفورافین، نالوکسگل، نراتینیب، نیلوتینیب، نیمودیپین، نینتدانیب، نیسولدیپین، اولاپاریب، اندانسترون، اوسیلودروستات، اسپمیفن، اکسی بوتینین، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات، پارکوکسیب، پاری‌کلسیتول، پاروکستین، پازوپانیب، پمیگاتینیب، پکسیدارتینیب، سوبستراهای P-gp/ABCB1، پیماوانسرین، پیمکرولیموس، پیموزاید، پیپراکین، پیتاواستین، پولاتوزومب ودوتین، پوناتینیب، پرانلوکاست، پراواستاتین، پرازیکوانتل، پردنیزولون (سیستمیک)، پردنیزون، داروهای ضدافسردگی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (خطر متوسط)، کوئتیاپین، رادوتینیب، راملتئون، رانولازین، مخمر برنج قرمز، رگورافنیب، رپاگلینید، رتاپامولین، روفناسین، ریبوسیکلیب، ریفاکسیمین، ریلپیویرین، ریمگپنت، ریوسیگوات، ریپرتینیب، ریسپریدون، ریواروکسابان، رومیدپسین، روپاتادین، روکسولیتینیب، سالمترول، ساکویناویر، ساکساگلیپتین، سلومتینیب، سیبوترامین، سیلدنافیل، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سیرولیموس، سولیفناسین، سونیدگیب، سورافنیب، سوفنتانیل، سونیتینیب، سوورکسانت، تاکرولیموس (سیستمیک، موضعی)، تادالافیل، تالازوپاریب، تامسولوسین، تاسیملتئون، تازمتوستات، تگاسرود، تمسیرولیموس، ترفنادین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تزاکافتور و ایواکافتور، مشتقات تئوفیلین، تیوتپا، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولترودین، تولواپتان، توپوتکان، تورمیفن، ترابکتدین، ترامادول، ترازودون، تریازولام، آبروگپنت، یودنافیل، اولی‌پریستال، اوپاداستینیب، والبنازین، واردنافیل، ومورافنیب، ونتوکلاکس، ویلازودون، وین کریستین (لیپوزومال)، وینفلونین، آنتاگونیست های ویتامین کا، وراپاکسار، وریکونازول، وکسلوتور، وکسیلاپرویر، زانوبروتینیب، زیدوودین، زوپیکلون
افزایش اثرات کلاریترومایسین توسط داروها:
آبامتاپیر، آمیسولپرید (خوراکی)، فراورده‌های ترکیبی ضد هپاتیت سی، بوسنتان، کاربامازپین، سریتینیب، سیتالوپرام، کوبیسیستات، کانیواپتان، کریزوتینیب، القاکننده‌های متوسط و قوی CYP3A4، مهارکننده‌های قوی CYP3A4، داساتینیب، افاویرنز، انکورافنیب، انترکتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، فکسینیدازول، فلوکونازول، فلوکستین، فوس نوتپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، لفامولین، لوپیناویر، میفپریستون، نوتپیتانت، نیلوتینیب، اوسیمرتینیب، پنتامیدین (سیستمیک)، پیموزاید، پوساکونازول، عوامل طولانی کننده QT (بیشترین خطر)، داروهای ضد سایکوز (خطر متوسط)، داروهای آنتی آریتمی کلاس IC طولانی کننده QT (خطر متوسط)، آنتی‌بیوتیک‌های کینولونی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، کوئتیاپین، ریبوسیکلیب، ریتوناویر، ساکویناویر، استریپنتول، تورمیفن، ومورافنیب، ویلانترول، وریکونازول
تداخل با غذا:
سریع رهش: مصرف غذا جذب را به تأخیر می‌اندازد، اما تأثیری بر مقدار جذب ندارد.
پیوسته رهش: مصرف غذا AUC کلاریترومایسین را حدود ۳۰٪ نسبت به شرایط ناشتا افزایش می‌دهد.
راه‌کار: فراورده‌های سریع رهش بدون توجه به غذا مصرف شوند.
فرآورده‌های پیوسته رهش همراه با غذا مصرف شوند.
هشدار ها کلاریترومایسین
1- در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی، تاکی کاردی بطنی و پورفیری با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کلیوی، کاهش مقدار مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.
توصیه های دارویی کلاریترومایسین
بهتر است این دارو با معده خالی مصرف شود ولی در صورت بروز تحریک گوارشی، می توان آن را با غذا مصرف کرد.
مطالب پربازدید:
