ناتگلینید برای کاهش قند خون در بیماران با قند خون بالا (دیابت) استفاده می شود.
مکانیسم اثر
فعالیت ناتگلیناید به عملکرد سلولهای β و گلوکز بستگی دارد. در مقایسه با ترشحات انسولین سولفونیل اوره ، ناتگلیناید هیچ تأثیری در ترشح انسولین در غیاب گلوکز ندارد. بلکه اثر گلوکز خارج سلول را در کانال پتاسیم حساس به ATP تقویت می کند و تأثیر کمی روی سطح انسولین بین وعده های غذایی و شبانه دارد. به همین ترتیب ، ناتگلیناید نسبت به سطح قند خون ناشتا در کاهش سطح گلوکز خون بعد از غذا موثرتر است و قبل از اینکه قند خون ناشتا مشاهده شود ، به درمان طولانی تری نیاز دارد (تقریباً یک ماه). اثرات انسولینوتروپیک ناتگلیناید در سطوح متوسط گلوکز (3 تا 10 میلی مول در لیتر) بیشتر است و باعث افزایش ترشح انسولین که قبلاً توسط غلظت های گلوکز (بیشتر از 15 میلی مول در لیتر) تحریک نشده است ، نمی شود.
به نظر می رسد ناتگلیناید برای سلولهای β پانکراس انتخابی است و به نظر نمی رسد عضله اسکلتی یا قلبی یا بافت تیروئید را تحت تأثیر قرار دهد.
فارماکودینامیک
ترشح انسولین توسط سلولهای β پانکراس تا حدی توسط پتانسیل غشای سلولی کنترل می شود. پتانسیل غشا از طریق رابطه معکوس بین فعالیت کانالهای پتاسیم حساس به ATP غشای سلول (ABCC8) و غلظت گلوکز خارج سلول تنظیم می شود. گلوکز خارج سلول از طریق ناقل های GLUT2 (SLC2A2) وارد سلول می شود. هنگامی که درون سلول قرار گرفت ، گلوکز متابولیزه شده و ATP تولید می کند. غلظت های بالای ATP کانال های پتاسیم حساس به ATP را مهار می کند و باعث دپلاریزاسیون غشا می شود. هنگامی که غلظت گلوکز خارج سلولی کم باشد ، کانالهای پتاسیم حساس به ATP باز می شوند و باعث ریپولاریزاسیون غشا می شوند.
غلظت زیاد گلوکز باعث بسته شدن کانالهای پتاسیم حساس به ATP و در نتیجه دپلاریزاسیون غشا و باز شدن کانالهای کلسیم نوع L می شود. هجوم یونهای کلسیم ، تحریک کننده برون ریز شدن گرانولهای انسولین وابسته به کلسیم است. ناتگلیناید با مهار کانالهای پتاسیم حساس به ATP به روشی وابسته به گلوکز باعث افزایش ترشح انسولین می شود.
فارماکوکینتیک
جذب: پس از مصرف خوراکی قبل از غذا سریعاً جذب می شود ، فراهمی زیستی مطلق تقریباً 73٪ تخمین زده می شود. اوج غلظت پلاسما معمولاً طی 1 ساعت پس از مصرف خوراکی رخ می دهد. شروع عمل <20 دقیقه و مدت زمان عمل تقریباً 4 ساعت است.
حجم تخریب: 10 لیتر در افراد سالم
اتصال به پروتئین: 98٪ به پروتئین های سرم ، در درجه اول آلبومین سرم و تا حدی α1 گلیکوپروتئین اسید متصل می شود.
متابولیسم: کبدی ، از طریق ایزوآنزیمهای سیتوکروم P450 CYP2C9 (70٪) و CYP3A4 (30٪). متابولیسم از طریق هیدروکسیلاسیون و به دنبال آن گلوکورونیداسیون است. متابولیت های اصلی فعالیت ضد دیابتی کمتری نسبت به ناتگلیناید دارند ، اما متابولیت مینور ایزوپرین دارای فعالیت ضد دیابتی قابل مقایسه با ناتگلیناید است.
مسیر دفع: ادرار (83٪) و مدفوع (10٪)
نیمه عمر: 1.5 ساعت
موارد مصرف ناتگلینید
دیابت ملیتوس نوع 2
مقدار مصرف ناتگلینید
مونوتراپی نوع 2 دیابت ملیتوس یا با متفورمین: 120 میلی گرم خوراکی هر 8 ساعت
اگر بیمار نزدیک به هدف HbA1C باشد 60 میلی گرم خوراکی هر 8 ساعت
دوز را 1 تا 30 دقیقه قبل از غذا مصرف کنید
موارد منع مصرف
دیابت نوع 1 , واکنش های حساسیتی , کتواسیدوز دیابتی
عوارض جانبی ناتگلینید
اسهال , تهوع , سرگیجه , افزایش وزن , کاهش قند خون , افزایش اسید اوریک خون , علائم آنفلوانزا , آرتروپاتی
تداخلات دارویی
تیروتروپین آلفا , پگ اینترفرون آلفا 2بی , افاویرنز , فلبامات , گرپافلوکساسین , کاناگلیفلوزین , باریسیتینیب , اوریکما لانگیفولیا- تونگات الی , کانابیدیول , آلکلومتازون
هشدارها
بیماران با خطر افت قند خون شدید: سالمندان ، سوتغذیه ، نارسایی فوق کلیوی یا هیپوفیز ، نارسایی کبدی.
بیمارانی که به دلیل عفونت ، تب ، ضربه یا جراحی دچار استرس شده اند.
در ترکیب با داروهای ترشح کننده انسولین (به عنوان مثال ، گلیبورید) استفاده نشود.
به عنوان جایگزین مونوتراپی متفورمین استفاده نشود بلکه به عنوان مکمل استفاده شود.
مصرف در بارداری
گروه C . عوارض مصرف این دارو در جنین نامشخص است
گروه C بارداری: اگر منافع بیشتر از خطرات است ، با احتیاط استفاده کنید. مطالعات حیوانی نشان دهنده ضرر است و مطالعات انساتی در دسترس نیست یا مطالعات حیوانی و انسانی انجام نشده است.
مصرف در شیردهی
ایمن نیست
دارو های مشابه
رپاگلینید
اشکال دارو ناتگلینید
Starlix
مقالات پر بیننده:
بهترین مرکز مشاوره در اسلامشهر
